Βλέπεις ένα post.
Κάποιος μάγειρας στέκεται μπροστά στο πάσο,
χέρια σταυρωμένα, βλέμμα σκληρό,
με μια ελαφριά γωνία στο σώμα για το καλό προφίλ.
Λες και είναι ετοιμοπόλεμος για εξώφυλλο στο GQ, όχι για σέρβις.
🙄 Κλασικές Πόζες “Είμαι Σεφ”
• Το χέρι κάτω απ’ το πηγούνι, με μαχαίρι στο άλλο χέρι. Λες και σκέφτεται “τι να κάνω με το foie gras μου που με βασανίζει υπαρξιακά”.
• Το “κάθομαι στα crates και κοιτάζω στο κενό”, φάση urban lonely artist με ποδιά.
• Το **“κοιτάζω το πιάτο σαν να είμαι ο Νεύτωνας και μόλις έπεσε το μήλο”*.
• Το “φωτογραφία με το crew με ύφος SWAT πριν την επιχείρηση”.
• Το πλάγιο βλέμμα προς το άπειρο, τύπου “σεφ αλλά και ποιητής της γεύσης”.
👨🍳 Φίλε μάγειρα, χαλάρωσε λίγο.
Δεν είσαι ο Ιντιάνα Τζόουνς της κουζίνας.
Δεν βγήκες απ’ το Peaky Blinders: Culinary Edition.
Δεν έσωσες τη Γη από πυρηνική καταστροφή.
Μαγειρεύεις.
Κόβεις κρεμμύδια.
Ψήνεις πράγματα.
Βγάζεις φαγητό για ανθρώπους που πεινάνε.
Κανείς δεν χρειάζεται να σε φοβάται, να σε ποστάρει ή να σε θαυμάζει λες και είσαι rockstar.
🎭 Γιατί όλο αυτό είναι cringe;
Γιατί φαίνεται πιο ναρκισσιστικό κι από food blogger που κάνει unboxing βιολογικό kale.
Γιατί μαγειρική χωρίς αυτοσαρκασμό, είναι fast food χωρίς αλάτι.
Γιατί όσο πιο σοβαρά παίρνεις τον εαυτό σου, τόσο λιγότερο θα γουστάρουν οι άλλοι να φάνε αυτό που φτιάχνεις.
🧂 Μήπως να το πάμε αλλιώς;
• Πόζα με μια κατσαρόλα στο κεφάλι.
• Πόζα με μαύρους κύκλους και “μόλις τελείωσε το σέρβις και δεν βλέπω”.
• Πόζα με το λάδι πάνω στη μπλούζα και τη φράση “αυτή είναι η πραγματικότητα”.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, είμαστε μάγειρες. Όχι influencers με τσιμπιδάκια.
🙃 Τι είμαστε τελικά;
Είμαστε οι τύποι που:
• Λερώνουν τα χέρια τους κάθε μέρα.
• Βρίζουν το φούρνο όταν μπλοκάρει.
• Φτιάχνουν φαΐ για πελάτες που δεν θα θυμούνται το όνομά μας.
• Αλλά για 3 λεπτά, θα νιώσουν χαρά απ’ αυτό που τους δώσαμε στο πιάτο.
👊 Λοιπόν:
Κατέβα απ’ το σύννεφο.
Γέλα λίγο με τον εαυτό σου.
Πόζαρε σαν άνθρωπος, όχι σαν να ανακάλυψες τον 5ο νόμο της θερμοδυναμικής.
Δεν είμαστε υπερήρωες.
Δεν είμαστε θεοί.
Δεν είμαστε τίποτα άλλο από αυτό:
Τύποι με ποδιά και κάψιμο στη φτέρνα, που μαγειρεύουμε επειδή αγαπάμε να ταΐζουμε ανθρώπους.
Κι αυτό είναι ήδη αρκετά γαμάτο
P.S………………….
💣 Κι επειδή με τρώει…
Θα ήθελα να καλέσω επώνυμα μερικούς συναδέλφους στην Ελλάδα… αλλά μάλλον θα φάω μήνυση.
Όμως είναι 2-3 που μου έρχονται στο μυαλό…
Που στέκονται μπροστά σε φακούς λες και είναι μέλη των Metallica.
Που νομίζουν ότι είναι οι νέοι Primadonnas της γαστρονομίας.
Που τους δίνεις ένα μαχαίρι και νομίζουν ότι πρέπει να ποζάρουν σαν τον Gandalf με το ραβδί.
Εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε recruitment χωρίς να φεύγουν την πρώτη μέρα… και ποζάρουμε σαν να είμαστε στη λίστα του Forbes.
