Σίμος: Ο Μέταλ Σεφ που Θα Ήθελα Μαζί μου στο Squid Game

Γνώρισα τον Σίμο στο Che Cucina / Barra Suda Americana στον Πειραιά. Δεν πήγα απλά να φάω—κατέλαβα το μέρος. Ξέρεις αυτή τη φάση που μπαίνεις σε μια κουζίνα, βλέπεις τα πιάτα να βγαίνουν και σκέφτεσαι «Ωραία, ποιος διάολος το έφτιαξε αυτό;» Αυτός ήταν ο Σίμος. Ένα θαύμα της κουζίνας, ένας τύπος που μάλλον άνοιξε κάθε βιβλίο μαγειρικής του πλανήτη, είπε «Άντε γαμήσου, θα τα ανακατέψω όλα», και το έκανε να δουλέψει.

Ο Τύπος Μαγειρεύει Σαν Τρελός, Αλλά το Αποτέλεσμα Είναι Μαγικό

Συνδυάζει γεύσεις από όλο τον κόσμο σαν να φτιάχνει ένα νέο άλμπουμ heavy metal—μια δόση ιαπωνικού umami, μια ισπανική τεχνική, και λίγο hardcore ελληνικό soul food για το τελείωμα. Αν η αλχημεία ήταν αληθινή, θα μετέτρεπε την μπουγιαμπέσα σε χρυσό.

Αλλά το καλύτερο; Ο τύπος ακούει μέταλ. Αυτό μόνο αρκεί για να τον βάλω στην ομάδα μου αν ποτέ γίνει η αποκάλυψη των ζόμπι. Όποιος μπορεί να φτιάξει ένα τέλειο γεύμα ενώ παίζει Slayer στο background, είναι κάποιος που εμπιστεύομαι τη ζωή μου. Μια μέρα, ελπίζω να ρίξουμε μαζί μια γερή κεφαλιά σε mosh pit. Μέχρι τότε, αρκούμαι στο να χτυπάω το πιρούνι στο πιάτο.

Οι Ελληνικές Κουζίνες Είναι Στρατός, και ο Σίμος Το Ξέρει

Ο Σίμος το καταλαβαίνει. Έχει δουλέψει στα χαρακώματα των ελληνικών κουζινών και ξέρει πως είναι ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης διοικούμενο από ψυχοπαθείς με τσιμπιδάκια. Η ιεραρχία, οι φωνές, το απόλυτο μακελειό των ωρών αιχμής—είναι όλα εκεί. Αλλά ο Σίμος; Δεν επιβιώνει απλά. Γαμάει και δέρνει. Είναι από αυτούς που θες στην ομάδα σου, όχι μόνο γιατί ξέρει τη δουλειά, αλλά γιατί δεν είναι ο τύπος που θα τσακίσει ψυχές για να γιγαντώσει το εγώ του.

Γιατί οι Έλληνες Σεφ Καίγονται, Αλλά ο Σίμος Συνεχίζει

Οι Έλληνες σεφ είναι από τους πιο ταλαντούχους στον κόσμο, αλλά η βιομηχανία εδώ είναι σαν κιμάς που έχει κολλήσει στη μηχανή. Δεν παλεύεις μόνο για αναγνώριση—παλεύεις με αφεντικά, ιδιοκτήτες, εφορίες και τράπεζες μόνο και μόνο για να κρατήσεις τα φώτα αναμμένα. Κάθε σεφ που ξέρω είναι ένα κακός μήνας μακριά από το να ανοίξει πλυντήριο ρούχων για να βγάλει τα έξοδα.

Και όμως, να ‘τος ο Σίμος, ακόμα εδώ, ακόμα μαγειρεύει, ακόμα νοιάζεται.

Αυτός είναι ο τύπος που θα ψάξει μια 80χρονη γιαγιά σε κάποιο ξεχασμένο χωριό μόνο και μόνο για να μάθει το μυστικό της καλύτερης σπανακόπιτας. Ο τύπος που ξέρει ότι μπορείς να διαβάσεις όσες συνταγές θέλεις, αλλά αν δεν ξέρεις την ιστορία πίσω από αυτές, απλά κάνεις αντιγραφή και επικόλληση.

Αν το Squid Game Ήταν Κουζίνα, Θα Ήθελα τον Σίμο στην Ομάδα μου

Αν κάποιος έφτιαχνε ένα Squid Game μαγειρικής, ο Σίμος θα έφτανε στον τελικό. Ο τύπος έχει την αντοχή της κατσαρίδας και το ταλέντο τριών αστέρων Michelin. Θα ήταν εκείνος που θα απέφευγε τα επενδυτικά deals-παγίδες, θα επιβίωνε 100ωρες βδομάδες και θα έβγαζε ακόμα τέλειο κριθαρότο στον τελικό.

Εγώ μάλλον θα είχα αποκλειστεί επειδή θα είχα πετάξει μια συσκευή sous vide σε κάποιον.

Συμπέρασμα: Ο Σίμος Είναι Αυτός που Χρειαζόμαστε (Αλλά Μάλλον Δεν Αξίζουμε)

Σε έναν κόσμο γεμάτο από σεφ του Instagram που νοιάζονται περισσότερο για το plating παρά για τη γεύση, ο Σίμος είναι η πραγματική συμφωνία.

Μαγειρεύει από αγάπη, σέβεται το φαγητό, και δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά. Και αυτό; Είναι πιο σπάνιο και από αυθεντική παρμεζάνα σε τυροκομείο του 1700.

Κάποια μέρα, ελπίζω να μοιραστούμε ένα καλό mosh pit.

Μέχρι τότε, θα συμβιβαστώ με το να μοιραστούμε ένα καλό τραπέζι.

Rock on, σεφ.