Δεν ξέρω αν είναι η ηλικία μου ή απλά μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά μπαίνω σε μαγαζιά που έχω στήσει σαν σεφ και παρατηρώ ότι σχεδόν παντού ακούγεται Lex.
ΓΙΑΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο LEX ΣΤΙΣ ΚΟΥΖΙΝΕΣ;
Είναι η φωνή της εργατικής τάξης, βγάζει αυθεντική οργή και πείνα για κάτι καλύτερο.
Οι νεότεροι ταυτίζονται, γιατί μιλάει για αγώνα, επιβίωση και την πραγματικότητα που ζουν πολλοί νέοι.
Το vibe του δίνει ώθηση, κρατάει την ενέργεια ζωντανή, ειδικά σε σκληρές βάρδιες.
ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΠΟΙΚΙΛΙΑ;
Θυμάμαι μια εποχή που οι κουζίνες είχαν διαφορετικό soundtrack κάθε μέρα.
Punk, Metal, Reggae, Ska, Hip-Hop, Blues – ακόμα και Psytrance κάποτε!
Η μουσική δεν ήταν μόνο background noise, αλλά μέρος της ταυτότητας του crew.
ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΗΧΟΤΟΠΙΟ
Κάποτε, στις κουζίνες έπαιζαν Slayer, Motörhead, The Clash, Wu-Tang Clan.
Η ενέργεια ήταν ακατέργαστη, η μουσική ενίσχυε το πάθος.
Δεν υπήρχε μονότονο soundtrack, υπήρχε ελευθερία επιλογής.
ΠΑΛΙΟ VS ΝΕΟ WAVE ΣΤΙΣ ΚΟΥΖΙΝΕΣ
Το παλιό crew: Έβγαιναν ιδρωμένοι από τις βάρδιες, έβγαζαν την ένταση με ένα “F* YEAH!”** στο τέλος της βραδιάς και έπιναν μια μπύρα ακούγοντας Rage Against The Machine.
Το νέο crew: Έχει Lex στο repeat, ακολουθεί ένα συγκεκριμένο vibe, αλλά φαίνεται να λείπει η ποικιλία που έκανε τις κουζίνες ζωντανές.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ: ΔΙΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΟ VIBE – ΑΛΛΑ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ!
Δεν είναι θέμα παλιού vs νέου, ούτε σύγκριση μουσικών ειδών. Είναι θέμα ποικιλίας και ανοιχτών επιλογών.
Ο Lex έχει θέση στην κουζίνα, όπως είχε παλιά ο Iggy Pop, οι Beastie Boys ή οι Black Sabbath.
Αλλά μην αφήνετε μια playlist να σας περιορίζει.
Δώστε χώρο σε διαφορετικά μουσικά vibes – γιατί η μαγειρική είναι ένταση, δημιουργικότητα και πάθος!
ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ… Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ PLAYLIST – ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!
