Αν έχεις δουλέψει ποτέ σε κουζίνα, ξέρεις ήδη το σκηνικό: Ένας σεφ γονατιστός μπροστά σε έναν κάδο σκουπιδιών, καταβροχθίζει ένα μισοκαμμένο μπιφτέκι σαν να είναι η τελευταία του μέρα στη Γη.
Άλλος, με το στόμα γεμάτο, μπουκώνει στα γρήγορα πάνω από τον νεροχύτη, και αν κάποιος τολμήσει να του πει «Κάτσε να φας σαν άνθρωπος», τον κοιτάει λες και είπε κάτι εξωγήινο.
Αλλά γιατί; 
Γιατί δεν τρώμε σαν κανονικοί άνθρωποι; Γιατί δεν μαγειρεύουμε σπίτι; Και γιατί συγκινούμαστε σχεδόν μέχρι δακρύων αν κάποιος μας μαγειρέψει;
1. Γιατί ο φαγητός χρόνος είναι ιερός – αλλά όχι για μας
Οι «κανονικοί» άνθρωποι κάθονται, στρώνουν τραπέζι, ρίχνουν λίγο κρασί, ταϊζουν το μάτι πριν το στόμα.
Οι σεφ; Τρώμε στα κλεφτά, όρθιοι, πάνω από τον κάδο σκουπιδιών, σαν πεινασμένοι γλάροι.
Ό,τι βρίσκεται στο χέρι μπαίνει στο στόμα.
Το κρέας είναι κρύο, το ψωμί μπαγιάτικο, αλλά who cares – είναι καύσιμο!
Αν μας δώσεις πιάτο, θα μας φανεί υπερβολή. Αν μας δώσεις μαχαιροπίρουνο, θα νιώσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά.
2. Γιατί δεν μαγειρεύουμε στο σπίτι (και το ψυγείο μας είναι άδειο)
Περίμενε… δουλεύουμε 12-14 ώρες τη μέρα μέσα στη ζέστη, ανακατεύοντας τηγάνια, κόβοντας λαχανικά με ταχύτητα ninja και φτιάχνοντας φαγητά για 100 άτομα.
ΚΑΙ θες να πάμε σπίτι και να συνεχίσουμε το ίδιο πράγμα;
NOPE. 
Πιο πιθανό είναι να φάμε κρύο delivery πάνω από το νεροχύτη, σαν κυνηγημένοι φυγάδες.
Το ψυγείο μας είναι μια έρημος με μπύρες, μουστάρδα και μια μοναχική λεμονόκουπα.
3. Γιατί αν μας τραπεζώσεις, θα σε αγαπήσουμε για πάντα
Πολλοί νομίζουν ότι αν μαγειρέψουν για έναν σεφ, θα τους κρίνουμε σαν διαγωνισμό MasterChef. ΛΑΘΟΣ.
Δεν θέλουμε γκουρμέ, ούτε σάλτσες με τρούφα.
Θέλουμε να κάτσουμε, να μας ταϊσουν, να ΜΗΝ έχουμε ευθύνη για το φαγητό.
Και πάνω από όλα, θέλουμε να μας θυμίσουν ότι το φαγητό είναι μια χειρονομία αγάπης, όχι δουλειά.
Φτιάξε μας μια μακαρονάδα με βούτυρο και τυρί, και θα σε κοιτάξουμε με τα μάτια βουρκωμένα σαν να μας έσωσες από την κόλαση.
4. Γιατί δεν είμαστε κριτικοί στο φαγητό των άλλων
Άλλη μια μεγάλη παρεξήγηση:
«Ωχ, δεν ξέρω αν θα σου αρέσει, είσαι σεφ!»
Πόσο λάθος…
• Δεν είμαστε food critics.
• Δεν θα σου πούμε αν το αλάτι είναι 2% πιο λίγο απ’ όσο πρέπει.
• Δεν θα βάλουμε βαθμολογία.
Ξέρουμε ΠΟΣΟ δύσκολο είναι να μαγειρεύεις κάθε μέρα, και το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να σε αγχώσουμε.
Αντίθετα, θα το φάμε με χαρά, και θα ευχαριστήσουμε που μας έβαλες σε τραπέζι αντί να μας αφήσεις να φάμε πάνω από το νεροχύτη.
Συμπέρασμα: Οι Σεφ είναι Αλλόκοτα Πλάσματα, Αλλά με Καλή Καρδιά
Ναι, τρώμε σαν άγρια ζώα πάνω από τους κάδους γιατί έτσι έχουμε μάθει.
Ναι, αν κάποιος μας μαγειρέψει νιώθουμε ένα μικρό σοκ – αλλά και τεράστια ευγνωμοσύνη.
Όχι, δεν θα κρίνουμε ποτέ κανέναν που μαγειρεύει για εμάς.
Και ναι, αν μας δώσεις απλά ένα πιάτο φακές με ψωμί και φέτα, μπορεί να μας δεις να χαμογελάμε πιο πολύ απ’ όσο όταν φτιάχνουμε αστακό με sauce beurre blanc.
#ΣεφΣεΆγριαΚατάσταση#ΦαγητόΌχιΔουλειά#ΜηνΦοβάσαιΝαΜαγειρέψειςΓιαΕμάς#ΟχιΆλλοΝεροχύτη
