(Άνοιγμα σκηνής: Ένας τύπος με τζιν μπουφάν γεμάτο punk κονκάρδες και γυαλιά ηλίου κάθεται σε ένα vintage παγωτατζίδικο στην Αθήνα. Στο βάθος, παίζει το “California Über Alles” των Dead Kennedys από ένα παλιό ηχείο. Μπαίνει ο Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, φορώντας μια ποδιά με στάμπα του Μάρκου Βαμβακάρη, κρατώντας ένα φρέσκο, υγιεινό παγωτό. Το φως πέφτει πάνω του σαν να είναι ο Samuel L. Jackson στο Pulp Fiction.)
“Λοιπόν, μαλάκα, θες να φας το πιο τίμιο παγωτό της ζωής σου ή θες να φύγεις από εδώ σαν κακομαθημένος που ψάχνει γεύση Kinder Bueno;”
Ο Κωνσταντίνος Καρακατσάνης δεν φτιάχνει απλά παγωτό. Φτιάχνει βρώμικες punk μελωδίες που λιώνουν στο στόμα. Μεγάλωσε ακούγοντας Dead Kennedys, Black Flag, Sex Pistols, Βανδάλουπ, Punx Romana, Εκτός Ελέγχου, Stress, αλλά κάπου στη διαδρομή έπεσε πάνω σε Μάρκο Βαμβακάρη, Κώστα Σκαρβέλη, Κωστή Μπέζο και είπε:
“Ξέρεις κάτι; Η ζωή είναι φτιαγμένη για αυθεντικές εμπειρίες. Γάμα τα ψεύτικα.”
Αυτό το mindset το κουβάλησε μαζί του και στην κουζίνα. Το Django Gelato δεν είναι ένα συνηθισμένο παγωτατζίδικο. Είναι το παγωτό που θα έτρωγε ο Henry Rollins αν αποφάσιζε να κάνει διατροφή.
Ο Μάγκας που Δεν Πουλάει Μαλακίες
(Σκηνή δεύτερη: Ο Καρακατσάνης κόβει βιολογικές φράουλες με ακρίβεια χειρουργού. Από το ηχείο παίζει το “Ace of Spades” των Motörhead.)
Το παγωτό του δεν έχει σκουπίδια, χημικά, γλυκαντικά που δεν ξέρεις να προφέρεις. Δεν έχει καμία σχέση με το ψεύτικο, πλαστικό, καραμελωμένο σκατό που προσπαθούν να σου πουλήσουν οι πολυεθνικές με ένα ωραίο Instagram post.
Εδώ μέσα το γάλα είναι καθαρό, τα φρούτα είναι αληθινά, τα αυγά δεν έχουν δει ποτέ ορμόνη. Όλα φτιάχνονται από ανθρώπους που σέβονται το προϊόν τους, όχι από εταιρείες που νοιάζονται μόνο για το κέρδος.
Γιατί ο Καρακατσάνης δεν είναι καραγκιόζης. Είναι ο τύπος που θα μπορούσε να είναι μάγειρας σε road movie του Ταραντίνο, αλλά είπε “άσε, θα φτιάχνω παγωτό, γιατί γουστάρω”.
Οι Κακοί της Ιστορίας
(Σκηνή τρίτη: Μια ομάδα σκληρών μαγείρων με tattoo και αφοσίωση στην τέχνη τους δουλεύει στην κουζίνα του Django Gelato. Στο βάθος, παίζει το “Search and Destroy” των Stooges.)
Δεν είναι μόνος του. Δίπλα του έχει βαριά χαρτιά.
• Ευθύμης Δοβλέτογλου (Σύρος): Μεγάλωσε μέσα στο άρωμα του γλυκάνισου και του φρέσκου γιαουρτιού. Ξέρει να παντρεύει γεύσεις όπως ο Django Reinhardt ήξερε να παίζει κιθάρα με 3 δάχτυλα—μόνο που ο Ευθύμης έχει και τα πέντε, και τα χρησιμοποιεί όλα. Αν το παγωτό είχε soundtrack, θα έγραφε τις νότες με κουτάλι παγωτού αντί για πεντάγραμμο.
• Δήμητρα Μάκρη (Αθήνα): Ξέρει τις γεύσεις καλύτερα απ’ ό,τι ξέρει ο Tarantino τις αναφορές του στον κινηματογράφο.
• Αντώνης Πράσινος (Αθήνα): Είναι μαθηματικός. Αν του δώσεις μια εξίσωση και μια βαφή καραμέλας, θα σου βγάλει μια γεύση που θα σε κάνει να αναθεωρήσεις τα μαθηματικά που έμαθες στο σχολείο. Κάποτε έφτιαξε παγωτό τόσο αρμονικό που οι πελάτες άρχισαν να βλέπουν fractals. Μια φορά υπολόγισε την τέλεια θερμοκρασία σερβιρίσματος και από τότε το ψυγείο του δουλεύει σε mode Καθηγητής MIT.
Το Μυστικό Όπλο
(Σκηνή τέταρτη: Ο Καρακατσάνης κάθεται σε ένα τραπέζι με έναν πελάτη. Του δίνει ένα χωνάκι με παγωτό και ανάβει ένα τσιγάρο. Από το ηχείο παίζει το “God Save the Queen” των Sex Pistols.)
Αυτό που κάνει το Django Gelato διαφορετικό, πέρα από τις άψογες γεύσεις του, είναι ότι έχει ψυχή. Δεν είναι μια trendy μαλακία που ήρθε να κάνει hype και μετά να εξαφανιστεί. Είναι γνήσιο.
Ο Κωνσταντίνος είναι αληθινός. Το παγωτό του είναι καθαρό. Το vibe του είναι punk. Και αν νομίζεις ότι υπερβάλλω, πήγαινε μια μέρα εκεί και δοκίμασε.
Αν το Django Gelato ήταν ταινία του Ταραντίνο, θα ήταν γεμάτο:
• Punk μουσική, ρεμπέτικες πινελιές, γεύσεις που σκάνε σαν ρεβόλβερ, και χαρακτήρες που δεν ξεχνάς.
• Σκηνές με βρόμικα γκαράζ και τραπέζια γεμάτα γλυκές δημιουργίες.
• Και στο τέλος, κάποιος θα έτρωγε μια κουταλιά και θα χαμογελούσε, ξέροντας ότι αυτό το παγωτό είναι η αλήθεια.
Τελική Σκηνή
(Η κάμερα ζουμάρει στο χωνάκι του παγωτού. Ο Καρακατσάνης σκύβει στον πελάτη και του ψιθυρίζει:)
“Αυτό, φίλε, δεν είναι απλά παγωτό. Είναι το closest thing που έχεις γευτεί σε καθαρή, ανόθευτη punk rock ενέργεια.”
(Cut to black. Μουσική τίτλων: “Lust for Life” – Iggy Pop.)
Και αν αναρωτιέσαι από πού προήλθε το όνομα Django, είναι από τον Django Reinhardt, τον τσιγγάνο κιθαρίστα που έπαιζε με δύο δάχτυλα και έριξε σφαλιάρα στην πραγματικότητα με τις μελωδίες του. Γιατί στο τέλος της μέρας, είτε είναι μουσική είτε παγωτό, το μόνο που μετράει είναι το γνήσιο ταλέντο και το καθαρό feeling
