(Ή γιατί το να δανείζεσαι το μαχαίρι κάποιου άλλου είναι αμαρτία στην επαγγελματική κουζίνα)
Υπάρχουν κάποιοι απαράβατοι νόμοι στις κουζίνες που δεν είναι γραμμένοι πουθενά—αλλά παραβίασέ τους και θα σε βρουν τα χειρότερα δεινά. Και στην κορυφή της λίστας βρίσκεται ο απόλυτος κανόνας:
ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΑΓΕΙΡΑ.
Ποτέ. Για κανέναν λόγο.
Αν είσαι ακόμα μαγειρικό γατάκι και σκέφτεσαι: «Έλα μωρέ, ένα μαχαίρι είναι, τι έγινε;» … τότε άκου προσεκτικά. Γιατί αν το δοκιμάσεις στην κουζίνα μου, καλύτερα να αρχίσεις να στέλνεις βιογραφικά αλλού.
Το Μαχαίρι Είναι Προέκταση του Μάγειρα
Το μαχαίρι είναι σαν το πουλί ενός άντρα ή το Dior Lipstick μιας γυναίκας. Προσωπικό. Δεν το ακουμπάς. Δεν το δανείζεσαι. Δεν το δίνεις σε άλλους.
Αν ένας μάγειρας φέρνει το δικό του μαχαίρι, σημαίνει ότι το:
Έχει πληρώσει από την τσέπη του.
Το ακονίζει με θρησκευτική ευλάβεια.
Το καθαρίζει καλύτερα από ό,τι το αμάξι του.
Το έχει συντονισμένο στην τελειότητα.
Αυτό το μαχαίρι είναι το Excalibur του.
Η Katana του Hatori Hanzo(kill bill) του Σούσι.
Το ΦΩΤΟΣΠΑΘΟ του Jedi της κουζίνας.
Και εσύ, τι κάνεις;
Απλώνεις το βρωμόχερό σου και το παίρνεις, χωρίς άδεια.
Αν δεν θες να καταλήξεις με χαστούκι (bitch Slap)από το backhand του Sous Chef, μην το ξανακάνεις.
Οι Κακές Δικαιολογίες που Δεν Μας Αφορούν
Όποτε κάποιος πιάνει μαχαίρι που δεν του ανήκει, ακούγονται πάντα οι ίδιες θλιβερές δικαιολογίες:
«Δεν έχω δικό μου!»
Και τι είσαι, τουρίστας; Αν δουλεύεις επαγγελματικά στην κουζίνα και δεν έχεις μαχαίρια, καλύτερα γύρνα στη μαμά σου να σου πάρει φουρνάκι.
«Τα μαχαίρια της κουζίνας είναι όλα σκατά!»
Ναι, φυσικά και είναι σκατά. Τα μαχαίρια του μαγαζιού έχουν περάσει περισσότερα χέρια από ό,τι ένα καλαμάκι σε ελληνικό πανηγύρι. Είναι ντροπή της χαλυβουργίας.
Έχουν χτυπηθεί, λιώσει, βιαστεί από ατσάλι που δεν αξίζει ούτε για κονσέρβα σκύλου.
«Μα, Chef, είναι μόνο για λίγο!»
Ένα λεπτό είναι αρκετό για να μου κάνεις το μαχαίρι μου άχρηστο. Αν έχεις μάθει να κόβεις λαχανικά σαν ξυλοκόπος και φέρνεις στην καταστροφή ό,τι ακουμπάς, δεν θα ξεκινήσεις με το μαχαίρι μου.
Ο Χρυσός Κανόνας: Έχεις Μαχαίρι, Έχεις Σεβασμό
Γι’ αυτό στη δική μου κουζίνα όλοι φέρνουν τα δικά τους εργαλεία.
Μαχαίρια
Τσιμπίδες
Ακόνια
Γιατί αν δεν πληρώσεις το εργαλείο σου, δεν το σέβεσαι. Αν δεν το σέβεσαι, δεν σέβεσαι τη δουλειά σου.
Ένας μάγειρας χωρίς μαχαίρι είναι σαν:
• DJ χωρίς ακουστικά.
• Πιλότος χωρίς αεροπλάνο.
• Ο James Bond χωρίς πιστόλι.
• Ο Batman χωρίς Batmobile.
Έχεις μπει στην κουζίνα για πόλεμο; Φέρε τα όπλα σου.
Τελική Σκέψη – Ο Σεβασμός Χτίζεται στη Λεπίδα
Αν είσαι μάγειρας, σεβάσου τα μαχαίρια των άλλων.
Αν δεν έχεις μαχαίρι, πήγαινε αγόρασε ένα.
Αν δεν σ’ αρέσει, μήπως να δοκιμάσεις να γίνεις barista;
Και αν απλώσεις το χέρι στο δικό μου, καλύτερα να έχεις καλή ασφάλεια υγείας.
Καλή τύχη και κοφτερές λεπίδες
