1. Διάβασε. Διάβασε. Και μετά, ξαναδιάβασε. Δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά. Αν θέλεις να γίνεις μάγειρας, ξεκίνα να διαβάζεις. Όχι τα post στο Instagram από σεφ που κάνουν γκριμάτσες μπροστά σε καλοστημένα πιάτα με microgreens. Διάβασε βιβλία μαγειρικής. Και όχι ένα. Μάζεψε βιβλία σαν να είναι ιερά κειμήλια. • Escoffier, Bocuse, Pepin, Henderson, Bourdain,…
Ξέρεις τι καταλαβαίνω όταν ανοίγω έναν κατάλογο εστιατορίου στην Ελλάδα και βλέπω 50+ πιάτα; Ότι κάποιος εκεί μέσα δεν έχει ιδέα τι κάνει. Σουβλάκι, Burger, λαβράκι αλά σπετσιώτα, spring rolls, ριζότο τρούφας, πάπια πορτοκάλι ,Pizza, Bao Buns και, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, παέγια. Και φυσικά, χειροποίητο προφιτερόλ με κουβερτούρα Βελγίου. Γιατί; Γιατί όχι! Ξεκάθαρα κάποιος…
Μια φορά κι έναν καιρό, αν ήθελες να μάθεις να μαγειρεύεις, έπρεπε να μπεις σε κουζίνα, να δουλέψεις κάτω από έναν σεφ που φώναζε πιο πολύ κι από drill instructor, και να κόψεις τόσα κρεμμύδια που τα μάτια σου δεν θα δάκρυζαν ούτε σε κηδεία. Σήμερα; Ο κάθε άσχετος με ένα WordPress και μια DSLR νομίζει…
Έρχεται. Κάθε γαμημένο βράδυ. Ο τύπος που ξέρει καλύτερα από εσένα. Ο ξερόλας. Ο πελάτης που είδε τρια επεισόδια Hell’s Kitchen και μια σεζόν MasterChef, και τώρα νομίζει ότι μπορεί να σε κρίνει λες και είσαι μαθητευόμενος στη σχολή τησ ΣΤΕ “Η πάστα είναι ωμή.” Όχι, μαλάκα. Είναι al dente. Δεν είναι τσίχλα, δεν είναι…
(Άνοιγμα σκηνής: Ένας τύπος με τζιν μπουφάν γεμάτο punk κονκάρδες και γυαλιά ηλίου κάθεται σε ένα vintage παγωτατζίδικο στην Αθήνα. Στο βάθος, παίζει το “California Über Alles” των Dead Kennedys από ένα παλιό ηχείο. Μπαίνει ο Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, φορώντας μια ποδιά με στάμπα του Μάρκου Βαμβακάρη, κρατώντας ένα φρέσκο, υγιεινό παγωτό. Το φως πέφτει πάνω…
Α, ναι. Η αιώνια μάχη του εστιατορίου: σέρβις εναντίον κουζίνας. Ένας πόλεμος τόσο θρυλικός όσο το Rolling Stones vs. Beatles, αλλά με περισσότερες βρισιές, ιδρώτα και περιστασιακά ιπτάμενα πιάτα. Όποιος έχει δουλέψει σε εστιατόριο το έχει ζήσει. Η κουζίνα πιστεύει ότι οι σερβιτόροι είναι τεμπέληδες, άσχετοι και νοιάζονται μόνο για το τίπ. Το σέρβις…
(Ή αλλιώς, γιατί τα ελληνικά γαστρονομικά βραβεία φαίνεται να ακολουθούν μια συγκεκριμένη κατεύθυνση εδώ και χρόνια.) Το Παιχνίδι του Θεσμού Τα ελληνικά βραβεία γαστρονομίας, που διοργανώνονται από συγκεκριμένα περιοδικά και θεσμούς, ξεκίνησαν με στόχο να αναδείξουν την υψηλή γαστρονομία της χώρας. Όμως, αν δούμε το πώς εξελίχθηκαν με τα χρόνια, ένα μοτίβο γίνεται ξεκάθαρο: Τα…
Δεν ξέρω αν είναι η ηλικία μου ή απλά μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά μπαίνω σε μαγαζιά που έχω στήσει σαν σεφ και παρατηρώ ότι σχεδόν παντού ακούγεται Lex. ΓΙΑΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο LEX ΣΤΙΣ ΚΟΥΖΙΝΕΣ; Είναι η φωνή της εργατικής τάξης, βγάζει αυθεντική οργή και πείνα για κάτι καλύτερο. Οι νεότεροι ταυτίζονται, γιατί μιλάει…
Έμαθα να μαγειρεύω από γυναίκες. Από τη μάνα μου που μπορούσε να φτιάξει παστίτσιο για δεκαπέντε άτομα με ένα μωρό αγκαλιά, ενώ ο πατέρας μου γκρίνιαζε για τον Ολυμπιακό στο βάθος. Από τη γιαγιά μου που δεν χρειαζόταν συνταγή για τη σπανακόπιτα και με μια ματιά ήξερε αν έχει “πιάσει” το ζυμάρι. Από γυναίκες που…