1. Διάβασε. Διάβασε. Και μετά, ξαναδιάβασε. Δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά. Αν θέλεις να γίνεις μάγειρας, ξεκίνα να διαβάζεις. Όχι τα post στο Instagram από σεφ που κάνουν γκριμάτσες μπροστά σε καλοστημένα πιάτα με microgreens. Διάβασε βιβλία μαγειρικής. Και όχι ένα. Μάζεψε βιβλία σαν να είναι ιερά κειμήλια. • Escoffier, Bocuse, Pepin, Henderson, Bourdain,…
Έμαθα να μαγειρεύω από γυναίκες. Από τη μάνα μου που μπορούσε να φτιάξει παστίτσιο για δεκαπέντε άτομα με ένα μωρό αγκαλιά, ενώ ο πατέρας μου γκρίνιαζε για τον Ολυμπιακό στο βάθος. Από τη γιαγιά μου που δεν χρειαζόταν συνταγή για τη σπανακόπιτα και με μια ματιά ήξερε αν έχει “πιάσει” το ζυμάρι. Από γυναίκες που…
Ξέρεις ότι έχεις δουλέψει πολλά χρόνια ως σεφ όταν το μόνο πράγμα που σε ηρεμεί στο σπίτι δεν είναι ο ήχος της θάλασσας ή το χαλαρωτικό τιτίβισμα των πουλιών, αλλά το γουργουρητό του απορροφητήρα. Αυτού του ακούραστου μεταλλικού μπέστ φρεντ που ρουφάει τον καπνό, το λάδι, και την τελευταία σταγόνα της ψυχής σου. Κι όταν…
Έρχεται. Κάθε γαμημένο βράδυ. Ο τύπος που ξέρει καλύτερα από εσένα. Ο ξερόλας. Ο πελάτης που είδε τρια επεισόδια Hell’s Kitchen και μια σεζόν MasterChef, και τώρα νομίζει ότι μπορεί να σε κρίνει λες και είσαι μαθητευόμενος στη σχολή τησ ΣΤΕ “Η πάστα είναι ωμή.” Όχι, μαλάκα. Είναι al dente. Δεν είναι τσίχλα, δεν είναι…
Ας το ξεκαθαρίσουμε: το πάσο είναι ιερό. Είναι η γαμημένη γραμμή άμυνας μεταξύ της κουζίνας και του χαοτικού εξωτερικού κόσμου των “foodies”, των απαιτητικών πελατών και των σερβιτόρων που εμφανίζονται με “αλλεργίες” στο βούτυρο αφού έχουν ήδη φάει τη μισή μπριζόλα. Και υπάρχει ένας κανόνας που πρέπει να τηρείται με χειρουργική πειθαρχία: στο πάσο, μιλάει…